آموزش عالی، علم و بحران کرونا در ایران

ما و کرونا: تأملی در باب نسبت آموزش عالی، علم و بحران کرونا

شیوع ویروس کووید ۱۹ چالشی بی سابقه برای جهان انسانی است. فراگیری بحران کرونا، به دلیل زیرساخت‌های ارتباطی در دهکده جهانی، پدیدهای منحصر به فرد در تاریخ را شکل داده است. بحران کرونا قبل از هرچیز جریان جاری و روال‌های عادی زندگی را به تعلیق درآورد. روابط و مناسبات فردی انسان‌ها و نهادهای اجتماعی را متوقف کرد. عدم شناخت دقیق این ویروس و تبعات آن در جهان انسانی، منجر به وضعیتی بغرنج و پیچیده در مواجهه با آن شد و احتمال تداوم آن تصوری از آینده‌ای مبهم را پیشروی ما نهاده است. سرعت همه‌گیری و غافلگیری این ویروس تا آن حد بود که نهادهای اجتماعی، اقتصادی، آموزشی و سیاسی نتوانستند مواجهه درستی با این پدیده جدید داشته باشند؛ موضوعی که سبب بالاتکلیفی عجیبی در میان آن‌ها شده است. با این شرایط، تعلیق جامعه در شرایط اپیدمی و به تعبیر دقیق‌تر پاندمی، به وضعیتی منجر شده است که همه ابعاد و زیرساخت‌های زندگی اجتماعی را دچار شوکی عمیق کرده و بازاندیشی جدی در تمامی شئون مبتلا به را در دستور کار نهادها و سازمان‌های متعدد قرار داده است.